σατράπης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σατράπης	οι	σατράπες
γενική	του	σατράπη	των	σατραπών
αιτιατική	τον	σατράπη	τους	σατράπες
κλητική		σατράπη		σατράπες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σατράπης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σατράπης

Ουσιαστικό

σατράπης αρσενικό

1. (ιστορία) (στην αρχαία Περσία) ο διοικητής μιας σατραπείας (επαρχίας του περσικού κράτους)
2. (μεταφορικά) αυταρχικός και τυραννικός άνθρωπος

Συγγενικά

• σατραπεία
• σατραπικά
• σατράπικα
• σατράπισσα
• σατραπικός
• σατράπικος
• σατραπισμός

Μεταφράσεις

    σατράπης

αγγλικά : satrap (en) γαλλικά : satrape (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σᾰτρᾰπα-
ονομαστική	ὁ	σατράπης	οἱ	σατράπαι
γενική	τοῦ	σατράπου	τῶν	σατραπῶν
δοτική	τῷ	σατράπῃ	τοῖς	σατράπαις
αιτιατική	τὸν	σατράπην	τοὺς	σατράπᾱς
κλητική ὦ!		σατράπη		σατράπαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σατράπᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		σατράπαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'Ἀτρείδης', Κατηγορία 'Κρονίδης' όπως «Κρονίδης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σατράπης < (άμεσο δάνειο) ιρανικής προέλευσης (παλαιάς ιρανικής) *xšaθra-pā/ă- Συγγενή: αρχαία περσική 𐎧𐏁𐏂𐎱𐎠𐎺𐎠 (xšaçapāvā, προστάτης του βασιλείου ή της επαρχίας) < 𐎧𐏁𐏂𐎶 (xšaça-, βασίλειο, επαρχία) + 𐎱𐎠𐎮𐎹 (√pā, προστατεύω)

Ουσιαστικό

σατράπης σᾰτρᾰπ- αρσενικό

• (πολιτική)ο σατράπης, διοικητής σατραπείας στην αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών στην Περσία

Συγγενικά

• σατραπεία
• σατραπεῖον
• σατραπεύω
• σατραπικός
• σατραπόπλουτος

Πηγές

• σατράπης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σατράπης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.