προσάρτηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προσάρτηση	οι	προσαρτήσεις
γενική	της	προσάρτησης*	των	προσαρτήσεων
αιτιατική	την	προσάρτηση	τις	προσαρτήσεις
κλητική		προσάρτηση		προσαρτήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσαρτήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσάρτηση < ελληνιστική κοινή προσάρτησις < αρχαία ελληνική προσαρτάω / προσαρτῶ < πρός + ἀρτάω / ἀρτῶ (1,2: σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική annexion)

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾoˈsaɾ.ti.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : προ‐σάρ‐τη‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : προσ‐άρ‐τη‐ση

Ουσιαστικό

προσάρτηση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του προσαρτώ
  1. η υπαγωγή ενός κράτους στην κυριαρχία ενός άλλου μονομερώς και χωρίς τη δική του βούληση ή επιδίωξη

     ※  Το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μαουτχάουζεν, έξω από το ομώνυμο χωριό 170 χιλιόμετρα δυτικά της Βιέννης, ιδρύθηκε από τους Γερμανούς ναζιστές, πριν από 82 χρόνια, τον Αύγουστο του 1938 ―λίγους μήνες μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στο γερμανοναζιστικό Τρίτο Ράιχ στις 12 Μαρτίου 1938― αρχικά για να μεταφερθούν εκεί κρατούμενοι από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου και μετά από το Άουσβιτς. (Εφημερίδα των Συντακτών, 05.05.2020)

  2. η υπαγωγή μιας περιοχής (ή κι ενός κράτους) στην κυριαρχία ενός (άλλου) κράτους με αμοιβαία βούληση ή επιδίωξη

     ※  Τότε εξάλλου αποφασίστηκε και η προσάρτηση στην Ελλάδα της Θεσσαλίας και της Άρτας, παρόλο που η χώρα δεν είχε μετάσχει σε πολεμικές επιχειρήσεις (1881). Η αντίστροφη μέτρηση για τα ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ξεκινήσει. (Εφημερίδα Το Βήμα, 31.12.2011)

  3. (γενικότερα, λόγιο) η σύνδεση, η σύναψη

Μεταφράσεις

    προσάρτηση

αγγλικά : annexation (en) γαλλικά : annexion (fr),