κυριαρχία

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κυριαρχία	οι	κυριαρχίες
γενική	της	κυριαρχίας	των	κυριαρχιών
αιτιατική	την	κυριαρχία	τις	κυριαρχίες
κλητική		κυριαρχία		κυριαρχίες
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυριαρχία < μεσαιωνική ελληνική κυριαρχία (από τον 5ο αιώνα) > κυρίαρχος + -ία > κύριος + ἄρχω

Προφορά

ΔΦΑ : /ci.ɾi.aɾˈçi.a/

Ουσιαστικό

κυριαρχία θηλυκό

1. η εξουσία, η δυνατότητα να ορίζει μια ομάδα ή άτομο καταστάσεις με απόλυτο τρόπο
2. το δικαίωμα της πολιτείας να ασκεί εξουσία στα εσωτερικά της ζητήματα και να καθορίζει την εξωτερικη της πολιτική

   η εθνική κυριαρχία

Συγγενικές λέξεις

• κυριαρχικός
• κυρίαρχος

Μεταφράσεις

    κυριαρχία

αγγλικά : domination (en), sovereignty (en) γαλλικά : domination (fr), souveraineté (fr)