προσάρτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσάρτησῐς	αἱ	προσαρτήσεις
γενική	τῆς	προσαρτήσεως	τῶν	προσαρτήσεων
δοτική	τῇ	προσαρτήσει	ταῖς	προσαρτήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσάρτησῐν	τὰς	προσαρτήσεις
κλητική ὦ!		προσάρτησῐ		προσαρτήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσαρτήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσαρτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσάρτησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσάρτησις, -εως θηλυκό

• προσάρτηση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσάρτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.