παρήχηση

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παρήχηση	οι	παρηχήσεις
γενική	της	παρήχησης & παρηχήσεως^*	των	παρηχήσεων
αιτιατική	την	παρήχηση	τις	παρηχήσεις
κλητική		παρήχηση		παρηχήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

παρήχηση < ελληνιστική κοινή παρήχησις < παρηχέομαι / παρηχοῦμαι < ἠχέω / ἠχῶ < ἦχος

παρήχηση θηλυκό

(γραμματική) (σχήμα λόγου) η επανάληψη ενός φθόγγου (ή περισσότερων) σε κάποιο στίχο ή κάποια φράση
Στον στίχο «τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ» από τον Οιδίποδα Τύραννο (371) του Σοφοκλή έχουμε παρήχηση του τ.

παρήχηση