παρήχησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρήχησῐς	αἱ	παρηχήσεις
γενική	τῆς	παρηχήσεως	τῶν	παρηχήσεων
δοτική	τῇ	παρηχήσει	ταῖς	παρηχήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παρήχησῐν	τὰς	παρηχήσεις
κλητική ὦ!		παρήχησῐ		παρηχήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρηχήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρηχησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρήχησις < παρηχέω / παρηχῶ, παρηχη- στη σημασία του παρηχέομαι + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + ἤχησις < αρχαία ελληνική ἠχέω < ἦχος

Ουσιαστικό

παρήχησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) παρήχηση

  → δείτε και τη λέξη παρήχημα

Συγγενικά

• παρήχημα
• παρηχητικός
• παρηχητικῶς

→ και δείτε τις λέξεις παρηχέω, παρά και ἦχος

Πηγές

• παρήχησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.