παράξενος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	παράξενος	η	παράξενη	το	παράξενο
γενική	του	παράξενου	της	παράξενης	του	παράξενου
αιτιατική	τον	παράξενο	την	παράξενη	το	παράξενο
κλητική		παράξενε		παράξενη		παράξενο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	παράξενοι	οι	παράξενες	τα	παράξενα
γενική	των	παράξενων	των	παράξενων	των	παράξενων
αιτιατική	τους	παράξενους	τις	παράξενες	τα	παράξενα
κλητική		παράξενοι		παράξενες		παράξενα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

παράξενος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή παράξενος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική σημασία: μη γνήσιος πολίτης. Μορφολογικά αναλύεται σε παρά- + ξένος

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈɾa.kse.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ρά‐ξε‐ος

Επίθετο

παράξενος, -η, -ο

1. που δεν μοιάζει με ό,τι μας είναι γνωστό και οικείο

   ≈ συνώνυμα: ασυνήθιστος, ιδιόμορφος

2. (για ανθρώπους) ιδιότροπος

Συγγενικά

• γεροπαράξενος
• παραξενεύω
• παραξενιά

Μεταφράσεις

    παράξενος

αγγλικά : strange (en), weird (en) γαλλικά : étrange (fr), farfelu (fr) γερμανικά : seltsam (de) πολωνικά : dziwny (pl), dziwaczny (pl)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

παράξενος < παρά- +ξένος

Επίθετο

παράξενος, -ος, -ον

1. μη γνήσιος πολίτης
2. (ελληνιστική κοινή) παράξενος, αλλόκοτος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ξένος

Πηγές

• παράξενος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παράξενος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.