πάγουρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πάγουρος	οι	πάγουροι
γενική	του	πάγουρου & παγούρου	των	πάγουρων & παγούρων
αιτιατική	τον	πάγουρο	τους	πάγουρους & παγούρους
κλητική		πάγουρε		πάγουροι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάγουρος < αρχαία ελληνική πάγουρος

Ουσιαστικό

πάγουρος αρσενικό

• (ζωολογία) ο κάβουρας, το καβούρι

Μεταφράσεις

    πάγουρος

αγγλικά : hermit crab (en) γαλλικά : bernard-l'hermite, pagure (fr) ισπανικά : cangrejo ermitaño, paguro (es) ιταλικά : bernardo l'eremita, paguro (it) πορτογαλικά : caranguejo-eremita, bernardo-eremita, paguro, caranguejo-ermitão, casa-alugada (pt)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πάγουρος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική πάγουρος

Ουσιαστικό

πάγουρος αρσενικό (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό στην ποντιακή διάλεκτο)

• (θαλάσσιο ζώο) ο κάβουρας, καβούρι

Άλλες μορφές

• πάγγουρος

Συγγενικά

• παγούριον
• παγούριν
• παγουρομάνα
• παγουρομάννα

Δείτε επίσης

• στα νέα ελληνικά: πάγουρας

Πηγές

• πάγουρος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• πάγουρος σελ.185, Τόμος 14 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• πάγουρος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πάγουρος	οἱ	πάγουροι
γενική	τοῦ	παγούρου	τῶν	παγούρων
δοτική	τῷ	παγούρῳ	τοῖς	παγούροις
αιτιατική	τὸν	πάγουρον	τοὺς	παγούρους
κλητική ὦ!		πάγουρε		πάγουροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παγούρω
γεν-δοτ	τοῖν		παγούροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάγουρος < πάγος + οὐρά

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ↷ λατινικά: pagurus, ↷ οθωμανικά τουρκικά: پاغوریه (pağurya), ⇒ νέα ελληνικά: πάγουρος

Ουσιαστικό

πάγουρος αρσενικό

• (θαλάσσιο ζώο) ο κάβουρας

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 606 (606-607)

  ἤσθιον δὲ τοὺς παγούρους ἀντὶ ποίας Μηδικῆς, | εἴ τις ἐξέρποι θύραζε κἀκ βυθοῦ θηρώμενοι·

  Κι αντίς τριφύλλι τρώγανε χοντρά καβούρια, | όποιο έβγαινε στη στεριά το ᾽πιαναν ή τα τσάκωναν στον βυθό της θάλασσας.

  Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 4, 2 @scaife.perseus

  Μέγιστον μὲν οὖν ἐστὶν ἃς καλοῦσι μαίας, δεύτερον δὲ οἵ τε πάγουροι καὶ οἱ Ἡρακλεωτικοὶ καρκίνοι, ἔτι δ’ οἱ ποτάμιοι· οἱ δ’ ἄλλοι ἐλάττους καὶ ἀνωνυμώτεροι.

  ※  2ος/3ος κε αιώνας ⌘ Ὀππιανός, Ἁλιευτικά, 1.609 @scaife.perseus

  ὁλκοὶ πουλυπόδων οὐδʼ ἀστακοὶ οὐδὲ πάγουροι·

  ≈ συνώνυμα: καρκίνος

Συγγενικά

• παγούριον: υποκοριστικό του πάγουρος

Πηγές

• πάγουρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πάγουρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.