λυόμενος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	λυόμενος	η	λυόμενη	το	λυόμενο
γενική	του	λυόμενου	της	λυόμενης	του	λυόμενου
αιτιατική	τον	λυόμενο	τη	λυόμενη	το	λυόμενο
κλητική		λυόμενε		λυόμενη		λυόμενο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	λυόμενοι	οι	λυόμενες	τα	λυόμενα
γενική	των	λυόμενων	των	λυόμενων	των	λυόμενων
αιτιατική	τους	λυόμενους	τις	λυόμενες	τα	λυόμενα
κλητική		λυόμενοι		λυόμενες		λυόμενα
ομάδα 'εισαγόμενος', Κατηγορία όπως «εισαγόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Προφορά

ΔΦΑ : /liˈo.me.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : λυ‐ό‐με‐νος

Μετοχή

λυόμενος, -η, -ο

• μετοχή παθητικού ενεστώτα του ρήματος λύω που συναρμολογείται και αποσυναρμολογείται

  ⮡  λυόμενο σπίτι (και ουσιαστικοποιημένο: το λυόμενο)

Μεταφράσεις

    λυόμενος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λυόμενος	ἡ	λυομένη	τὸ	λυόμενον
γενική	τοῦ	λυομένου	τῆς	λυομένης	τοῦ	λυομένου
δοτική	τῷ	λυομένῳ	τῇ	λυομένῃ	τῷ	λυομένῳ
αιτιατική	τὸν	λυόμενον	τὴν	λυομένην	τὸ	λυόμενον
κλητική ὦ!		λυόμενε		λυομένη		λυόμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λυόμενοι	αἱ	λυόμεναι	τὰ	λυόμενᾰ
γενική	τῶν	λυομένων	τῶν	λυομένων	τῶν	λυομένων
δοτική	τοῖς	λυομένοις	ταῖς	λυομέναις	τοῖς	λυομένοις
αιτιατική	τοὺς	λυομένους	τὰς	λυομένᾱς	τὰ	λυόμενᾰ
κλητική ὦ!		λυόμενοι		λυόμεναι		λυόμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λυομένω	τὼ	λυομένᾱ	τὼ	λυομένω
γεν-δοτ	τοῖν	λυομένοιν	τοῖν	λυομέναιν	τοῖν	λυομένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυόμενος' όπως «λυόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

λυόμενος, -η, -ον

• μετοχή μεσοπαθητικού ενεστώτα (λύομαι) του ρήματος λύω