κυανός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κυανός	η	κυανή	το	κυανό
γενική	του	κυανού	της	κυανής	του	κυανού
αιτιατική	τον	κυανό	την	κυανή	το	κυανό
κλητική		κυανέ		κυανή		κυανό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κυανοί	οι	κυανές	τα	κυανά
γενική	των	κυανών	των	κυανών	των	κυανών
αιτιατική	τους	κυανούς	τις	κυανές	τα	κυανά
κλητική		κυανοί		κυανές		κυανά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

 ετυμολογικό πεδίο 
κυαν- 

Ετυμολογία

κυανός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κυάνεος / κυανοῦς < κύανος

Προφορά

ΔΦΑ : /ci.aˈnos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κυ‐α‐νός

Επίθετο

κυανός, -ή, -ό

• που έχει κυανό χρώμα
  1. σκουρόχρωμος, που έχει το βαθύ χρώμα του ουρανού, σκούρος μπλε
  2. θαλασσής, γαλάζιος, μπλε

Συγγενικά

• αιμοκυανίνη
• κυανίνη
• κυάνιο
• κυανιούχος
• κύανος
• κυάνωση
• υδροκυάνιο
• υποκύανος
• κυανό (χρώμα)
• κυανο-, Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κυανο- στο Βικιλεξικό όπως
  • κυανόλευκος
  • κυανοπώγων
  • κυανόφυτο
  • κυανόχρωμος

Μεταφράσεις

    μπλε

αρχαία ελληνικά : κυάνεος / κυανοῦς αγγλικά : cyan (en), blue (en) γαλλικά : bleu (fr), azur (fr) εσπεράντο : blua (eo) ισπανικά : azul (es) καταλανικά : blau (ca)

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία.