δυσεξάλειπτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	δυσεξάλειπτος	η	δυσεξάλειπτη	το	δυσεξάλειπτο
γενική	του	δυσεξάλειπτου	της	δυσεξάλειπτης	του	δυσεξάλειπτου
αιτιατική	τον	δυσεξάλειπτο	τη	δυσεξάλειπτη	το	δυσεξάλειπτο
κλητική		δυσεξάλειπτε		δυσεξάλειπτη		δυσεξάλειπτο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	δυσεξάλειπτοι	οι	δυσεξάλειπτες	τα	δυσεξάλειπτα
γενική	των	δυσεξάλειπτων	των	δυσεξάλειπτων	των	δυσεξάλειπτων
αιτιατική	τους	δυσεξάλειπτους	τις	δυσεξάλειπτες	τα	δυσεξάλειπτα
κλητική		δυσεξάλειπτοι		δυσεξάλειπτες		δυσεξάλειπτα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

δυσεξάλειπτος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή δυσεξάλειπτος, δυσ- + εξαλείφω + -τος

δυσεξάλειπτος, -η, -ο

δυσεξάλειπτος

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

↓ πτώσεις	ενικός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	δυσεξάλειπτος	τὸ	δυσεξάλειπτον
γενική	τοῦ/τῆς	δυσεξαλείπτου	τοῦ	δυσεξαλείπτου
δοτική	τῷ/τῇ	δυσεξαλείπτῳ	τῷ	δυσεξαλείπτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δυσεξάλειπτον	τὸ	δυσεξάλειπτον
κλητική ὦ!		δυσεξάλειπτε		δυσεξάλειπτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δυσεξάλειπτοι	τὰ	δυσεξάλειπτᾰ
γενική	τῶν	δυσεξαλείπτων	τῶν	δυσεξαλείπτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	δυσεξαλείπτοις	τοῖς	δυσεξαλείπτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δυσεξαλείπτους	τὰ	δυσεξάλειπτᾰ
κλητική ὦ!		δυσεξάλειπτοι		δυσεξάλειπτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δυσεξαλείπτω	τὼ	δυσεξαλείπτω
γεν-δοτ	τοῖν	δυσεξαλείπτοιν	τοῖν	δυσεξαλείπτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

δυσεξάλειπτος (ελληνιστική κοινή) < → λείπει η ετυμολογία

δυσεξάλειπτος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

δυσεξάλειπτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.