εὐεξάλειπτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὐεξάλειπτος	τὸ	εὐεξάλειπτον
γενική	τοῦ/τῆς	εὐεξαλείπτου	τοῦ	εὐεξαλείπτου
δοτική	τῷ/τῇ	εὐεξαλείπτῳ	τῷ	εὐεξαλείπτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὐεξάλειπτον	τὸ	εὐεξάλειπτον
κλητική ὦ!		εὐεξάλειπτε		εὐεξάλειπτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὐεξάλειπτοι	τὰ	εὐεξάλειπτᾰ
γενική	τῶν	εὐεξαλείπτων	τῶν	εὐεξαλείπτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐεξαλείπτοις	τοῖς	εὐεξαλείπτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐεξαλείπτους	τὰ	εὐεξάλειπτᾰ
κλητική ὦ!		εὐεξάλειπτοι		εὐεξάλειπτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐεξαλείπτω	τὼ	εὐεξαλείπτω
γεν-δοτ	τοῖν	εὐεξαλείπτοιν	τοῖν	εὐεξαλείπτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐεξάλειπτος < εὖ + ἐξαλείφω

Επίθετο

εὐεξάλειπτος, -ος, -ον, συγκριτικός :εὐεξαλειπτότερος

• που εξαλείφεται εύκολα

  → δείτε παράθεμα στο εὐεξαλειπτότερος

  ≠ αντώνυμα: δυσεξάλειπτος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις εὖ και ἐξαλείφω

Πηγές

• εὐεξάλειπτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐεξάλειπτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.