γυνή

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

γυνή < αρχαία ελληνική γυνή < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *gʷḗn- < *gʷen- (γυναίκα) + *-h₂-

Προφορά

ΔΦΑ : /ʝi.ˈni/

Ουσιαστικό

γυνή θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η γυναίκα, ενήλικο άτομο θηλυκού γένους

Εκφράσεις

• γυνή της απωλείας: ανήθικη, πόρνη
• η γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα: η σύζυγος να σέβεται τον σύζυγο
• πυρ, γυνή και θάλασσα: για να δείξουμε ότι επίκεινται ή συμβαίνουν μεγάλες συμφορές
• συν γυναιξί και τέκνοις: με όλο το σόι, όλοι μαζί, πολλοί

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη γυναίκα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

γυνή < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *gʷḗn- < *gʷen- (γυναίκα) + *-h₂- (μυκηναϊκή διάλεκτος: 𐀓𐀙𐀊: ku-na-ja)

Ουσιαστικό

γυνή θηλυκό

1. γυναίκα
2. σύζυγος
3. θνητή
4. θηλυκό

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : γυνά
• βοιωτικός τύπος : βανά

Συγγενικές λέξεις

• γυναικεῖος, α, ον αλλά και γυναικεῖος, ος, ον και ιωνικός τύπος  γυναικήιος, η, ον
• γυναικίζω (φέρομαι σαν γυναίκα)
• γυναικών-ῶνος και γυναικωνῖτις-ιδος και η γυναικεία και γυναικηΐη (ο χώρος των γυναικών)
• γύναιος, -α, -ον
• γύννις-ιδος (ο γυναικωτός, ο θηλυπρεπής άνδρας)

Σύνθετα

• γυναικόβουλος, ος, ον
• γυναικογήρυτος,ος, ον
• γυναικοκρασία (η γυναικεία ιδιοσυγκρασία)
• γυναικοκρατέομαι-γυναικοκρατοῦμαι
• γυναικομανής, ής, ές, γυναικομανέω-γυναικομανῶ, γυναικομανία
• γυναικόμιμος
• γυναικονόμος, γυναικονομέω-γυναικονομῶ, γυναικονομία
• γυναικοπληθής, ής, ές
• γυναικόποινος
• γυναικώδης, ης, ες

Εκφράσεις

• ὅρκους γυναικὸς εἰς ὕδωρ γράφω
• γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει

Κλίση

Πτώση	Ενικός αριθμός	Πληθυντικός αριθμός
Ονομαστική	ἡ γυνή	αἱ γυναῖκες
Γενική	τῆς γυναικός	τῶν γυναικῶν
Δοτική	τῇ γυναικί	ταῖς γυναιξί(ν)
Αιτιατική	τὴν γυναῖκα	τὰς γυναῖκας
Κλητική	(ὦ) γύναι	(ὦ) γυναῖκες