βεντέτα

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	βεντέτα	οι	βεντέτες
γενική	της	βεντέτας	των	βεντετών
αιτιατική	τη	βεντέτα	τις	βεντέτες
κλητική		βεντέτα		βεντέτες
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

1. βεντέτα < ιταλική vendetta < λατινική vindicta < vindico (εκδικούμαι) < vindex < vis + dico
2. βεντέτα < δάνειο από τη γαλλική vedette < ιταλική vedetta ή < δάνειο από την ιταλική < vedere < video (βλέπω) < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *weyd-

Προφορά

ΔΦΑ : /vɛnˈdɛ.ta/ (εκδίκηση)

συλλαβισμός : βε‐ντέ‐τα

ΔΦΑ : /vɛˈdɛ.ta/

συλλαβισμός : βε‐ντέ‐τα

Ουσιαστικό 1

βεντέτα θηλυκό

• η αίσθηση της υποχρέωσης (αντ)εκδίκησης που διακατέχει κάποιον, εξαιτίας κάποιας αδικίας που έγινε στον ίδιο ή την οικογένεια του, καθώς και οι ενέργειες (π.χ. φόνοι) που γίνονται στα πλαίσια αυτά

Ουσιαστικό 2

βεντέτα θηλυκό

• πρόσωπο (κυρίως του θεάματος: ηθοποιός, τραγουδιστής) που έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη και (ενδεχομένως) έχει εκκεντρική, υπεροπτική ή αλαζονική συμπεριφορά

Συγγενικές λέξεις

• αντιβεντετικός
• βεντετίζω
• βεντετισμός

Μεταφράσεις

    εκδικητική συμπεριφορά

αγγλικά : vendetta (en), feud (en) γαλλικά : vendetta (fr)

εσπεράντο : venĝiro (eo) ιταλικά : vendetta (it)

    με μεγάλη φήμη

αγγλικά : star (en)

γαλλικά : vedette (fr)