ανατολή

Δείτε επίσης : Ανατολή

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ανατολή	οι	ανατολές
γενική	της	ανατολής	των	ανατολών
αιτιατική	την	ανατολή	τις	ανατολές
κλητική		ανατολή		ανατολές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ανατολή < αρχαία ελληνική ἀνατολή < ἀνατέλλω

συλλαβισμός : α‐να‐το‐λή

ανατολή θηλυκό

η αρχή της εμφάνισης ενός ουράνιου σώματος πάνω από τον ορίζοντα
(ειδικότερα) η ανατολή (1) του Ήλιου
(συνεκδοχικά) η ώρα που ανατέλλει ένα ουράνιο σώμα
(συνεκδοχικά) ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από την πλευρά που ανατέλλει ο ήλιος
(μεταφορικά) η αρχή, το αρχικό ξεκίνημα
Συνώνυμα γέννηση