έρμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	έρμα	τα	έρματα
γενική	του	έρματος	των	ερμάτων
αιτιατική	το	έρμα	τα	έρματα
κλητική		έρμα		έρματα
Κατηγορία όπως «κύμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έρμα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἕρμα

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈeɾ.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έρ‐μα

Ουσιαστικό

έρμα ουδέτερο

1. (ναυτικός όρος, αεροπλοΐα) το βάρος που προστίθεται στο κύτος ενός πλοίου ή σκάφους για να αυξάνεται η ευστάθεια και η ισορροπία, ή στη λέμβο (το «καλάθι») αεροστάτου, για να ρυθμίζεται η ανύψωση· η σαβούρα
2. (σιδηρόδρομοι) το ανυψωμένο υπόστρωμα χαλικιών μέσα στο οποίο τοποθετούνται οι στρωτήρες
3. (μεταφορικά) οι (ηθικές) αρχές που κατευθύνουν τη συμπεριφορά ή τη δράση κάποιου

   ※  σε οποιαδήποτε περίπτωση αυτό που μας ταλανίζει είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει ηθικό έρμα, εφημερίδα Τα Νέα

Συνώνυμα

• σαβούρα

Συγγενικά

ερματίζω ερματισμένος ερματίζοντας ερμάτιση ερμάτισμα ερματισμός ερματιστός

ανερμάτιστος αφερματίζω αφερματισμένος αφερματίζοντας αφερμάτιση αφερματισμός

Μεταφράσεις

    έρμα

αγγλικά : ballast (en), kentledge (en) γαλλικά : ballast (fr), bois d'arrimage (fr) ιταλικά : zavorra (it)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

έρμα

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους του έρμος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .