ὕδωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὕδωρ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *wódr̥ < *wed-. Συγγενές με τα αρχαία ελληνική ὕω, (λατινικά) unda, (σανσκριτικά) उदन् (udán), (χεττιτικά) 𒉿𒀀𒋻 (wa-a-tar), (παλαιά αρμενικά) գետ (get, ποταμός), (γοτθικά) 𐍅𐌰𐍄𐍉 (watō), (αρχαία εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα) вода, wæter (English water).

Ουσιαστικό

ὕδωρ ουδέτερο, γενική ὕδατος

• νερό

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, (αποδίδεται) Ἀσπὶς Ἡρακλέους^w, 317 (315-317)

  οἳ δὲ κατ᾽ αὐτὸν | κύκνοι ἀερσιπόται μεγάλ᾽ ἤπυον, οἵ ῥά τε πολλοὶ | νῆχον ἐπ᾽ ἄκρον ὕδωρ· παρὰ δ᾽ ἰχθύες ἐκλονέοντο·

  Στα μέρη του | κύκνοι φωνάζαν δυνατά καθώς ψηλά πετούσαν, μα οι πιο πολλοί | απάνω στο νερό κολύμπαγαν. Δίπλα χοροπηδούσαν ψάρια.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• βοιωτικός τύπος : οὕδωρ

Δείτε επίσης

• ὑδρο-