τράκα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τράκα	οι	τράκες
γενική	της	τράκας		—
αιτιατική	την	τράκα	τις	τράκες
κλητική		τράκα		τράκες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

τράκα < τρακάρω + -α (αναδρομικός σχηματισμός)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈtɾa.ka/

Ουσιαστικό

τράκα θηλυκό

1. (οικείο) τρακάρισμα, σύγκρουση οχημάτων

   έγινε τράκα στη διασταύρωση

2. (λαϊκότροπο) απόσπαση αγαθού (ή χρηματικού ποσού) μικρής αξίας, χωρίς αντάλλαγμα

   να σου κάνω τράκα ένα τσιγάρο;

Συγγενικά

• ατρακάριστος
• τρακαδόρος
• τρακάρισμα
• τρακαρισμένος
• τρακάρομαι
• τρακάρω και τρακέρνω

Μεταφράσεις

    τράκα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τράκα	οι	τράκες
γενική	της	τράκας		—
αιτιατική	την	τράκα	τις	τράκες
κλητική		τράκα		τράκες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 2

τράκα < (ηχομιμητική λέξη)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈtɾa.ka/

Ουσιαστικό

τράκα θηλυκό

1. ξερός και δυνατός ήχος
2. εντύπωση, εντυπωσιασμός

Άλλες μορφές

• στράκα

Συγγενικά

• τράκα τρούκα / τρακατρούκα / στρακαστρούκα

Μεταφράσεις

    τράκα