τηλαυγής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	τηλαυγής	η	τηλαυγής	το	τηλαυγές
γενική	του	τηλαυγούς*	της	τηλαυγούς	του	τηλαυγούς
αιτιατική	τον	τηλαυγή	την	τηλαυγή	το	τηλαυγές
κλητική		τηλαυγή(ς)		τηλαυγής		τηλαυγές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	τηλαυγείς	οι	τηλαυγείς	τα	τηλαυγή
γενική	των	τηλαυγών	των	τηλαυγών	των	τηλαυγών
αιτιατική	τους	τηλαυγείς	τις	τηλαυγείς	τα	τηλαυγή
κλητική		τηλαυγείς		τηλαυγείς		τηλαυγή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τηλαυγής < ΕΤΥΜ.αρχ.<τηλ(ε)+αυγής<αυγή, πβ.κ.λυκ-αυγής

Επίθετο

τηλαυγής, -ής, -ές

• (λόγιο) αυτός που εκπέμπει φωτεινή ακτινοβολία, που φέγγει από μακριά

Πολυλεκτικοί όροι

• φάρος τηλαυγής

Μεταφράσεις

    τηλαυγής

Πηγές

• τηλαυγής - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• τηλαυγής - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	τηλαυγής	τὸ	τηλαυγές
γενική	τοῦ/τῆς	τηλαυγοῦς	τοῦ	τηλαυγοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	τηλαυγεῖ	τῷ	τηλαυγεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	τηλαυγῆ	τὸ	τηλαυγές
κλητική ὦ!		τηλαυγές		τηλαυγές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	τηλαυγεῖς	τὰ	τηλαυγῆ
γενική	τῶν	τηλαυγῶν	τῶν	τηλαυγῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	τηλαυγέσῐ(ν)	τοῖς	τηλαυγέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	τηλαυγεῖς	τὰ	τηλαυγῆ
κλητική ὦ!		τηλαυγεῖς		τηλαυγῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	τηλαυγεῖ	τὼ	τηλαυγεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	τηλαυγοῖν	τοῖν	τηλαυγοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τηλαυγής< → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

τηλαυγής, -ής, -ές, συγκριτικός :τηλαυγέστερος

1. αυτός που ακτινοβολεί από μακριά, αυτός που λάμπει από μακριά

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Ὀλυμπιονίκαις^w, 6. Ἁγησίᾳ Συρακοσίῳ ἀπήνῃ, 4 (6.3-6.4)

   ἀρχομένου δ᾽ ἔργου πρόσωπον | χρὴ θέμεν τηλαυγές.

   πρόσοψη που να λάμπει από μακριά | πρέπει να θέσουμε στο έργο που έχει αρχίσει.

   Μετάφραση (2004), Γιάννης Οικονομίδης, @greek‑language.gr

2. αυτός που φαίνεται από μακριά

Συγγενικά

• τηλαύγεια
• τηλαυγέω
• τηλαύγημα
• τηλαύγησις
• τηλαυγῶς (επίρρημα)

• → και δείτε τη λέξη αὐγή

Πηγές

• τηλαυγής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τηλαυγής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.