συνδυασμός

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συνδυασμός	οι	συνδυασμοί
γενική	του	συνδυασμού	των	συνδυασμών
αιτιατική	τον	συνδυασμό	τους	συνδυασμούς
κλητική		συνδυασμέ		συνδυασμοί
όπως «αγρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συνδυασμός < αρχαία ελληνική συνδυασμός < συνδυάζω < σύν + δυάζω < δύο < πρωτοελληνική *dúwō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dwóh₁ ((σημασιολογικό δάνειο) γαλλική combinaison ή αγγλική combination)

συνδυασμός αρσενικό

η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συνδυάζω
1. το ταίριασμα ή η ένωση μεταξύ τους δύο (ή περισσότερων) στοιχείων που κανονικά δεν ταιριάζουν ή είναι αντίθετα
2. ο συσχετισμός
3. το σύνολο των αριθμών ή γραμμάτων που απαιτούνται, για ν’ ανοίξει ένα χρηματοκιβώτιο, μια κλειδαριά με σχετικό μηχανισμό ή κάτι παρόμοιο
4. οι υποψήφιοι που βρίσκονται στο ίδιο εκλογικό ψηφοδέλτιο μιας παράταξης ή κόμματος

συνδυασμός