στέαρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	στεᾰρ- στεᾱτ-
ονομαστική	τὸ	στέαρ	τὰ	στέατᾰ
γενική	τοῦ	στέατος	τῶν	στεάτων
δοτική	τῷ	στέατῐ	τοῖς	στέασῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	στέαρ	τὰ	στέατᾰ
κλητική ὦ!		στέαρ		στέατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στέατε
γεν-δοτ	τοῖν		στεάτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἧπαρ' όπως «ἧπαρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέαρ < πρωτοελληνική *stā́wər < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *stéh₂-wr̥ < *steh₂- (ἵστημι)

Ουσιαστικό

στέαρ ουδέτερο

1. λίπος
2. πάχος
3. ξίγκι

Άλλες μορφές

• στῆρ (συνηρημένο)
• στεῖαρ (ελληνιστικό)

Πηγές

• «στέαρ» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «στέαρ» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.