περιαυτολόγος
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| → γένη | αρσενικό & θηλυκό | ουδέτερο | ||||
| ονομαστική | ο/η | περιαυτολόγος | το | περιαυτολόγο | ||
| γενική | του/της | περιαυτολόγου | του | περιαυτολόγου | ||
| αιτιατική | τον/την | περιαυτολόγο | το | περιαυτολόγο | ||
| κλητική | περιαυτολόγε | περιαυτολόγο | ||||
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||||
| → γένη | αρσενικό & θηλυκό | ουδέτερο | ||||
| ονομαστική | οι | περιαυτολόγοι | τα | περιαυτολόγα | ||
| γενική | των | περιαυτολόγων | των | περιαυτολόγων | ||
| αιτιατική | τους/τις | περιαυτολόγους | τα | περιαυτολόγα | ||
| κλητική | περιαυτολόγοι | περιαυτολόγα | ||||
| Λόγιο επίθετο που δε συνηθίζει τον νεότερο τύπο του θηλυκού σε -α. | ||||||
| ομάδα '-ος -ος -ο', Κατηγορία όπως «εμβολοφόρος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές | ||||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- περιαυτολόγος < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική περιαυτολόγος.[1] Συγχρονικά αναλύεται σε περι- + αυτο- + -λόγος.
- Και (ουσιαστικοποιημένο).[2]
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /pe.ɾi.a.ftoˈlo.ɣos/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : πε‐ρι‐αυ‐το‐λό‐γος
Επίθετο
επεξεργασία
περιαυτολόγος, -ος, -ο [3]
- (λόγιο) που περιαυτολογεί
Συγγενικά
επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
περιαυτολόγος
|
|
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ s.v. περιαυτολογώ - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
- ↑ περιαυτολόγος - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη. (συντομογραφίες)
- ↑ s.v. περιαυτολογώ - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
Ετυμολογία
επεξεργασία
- περιαυτολόγος < ελληνιστική κοινή περιαυτολογ(ῶ) (περιαυτολογέω) + -ος < περι- + αὐτολογέω < αὐτολόγος / αὐτόλογος < αρχαία ελληνική αὐτο- + -λόγος (λέγω)
Επίθετο
επεξεργασία
περιαυτολόγος
- (σε σχόλια αρχαίων κειμένων) περιαυτολόγος
- → χρειάζεται παράθεμα ⌘Ευστάθιος, Σχόλια στον Πίνδαρο, 19,14. Opuscula, 8,53.
- ※ 12ος αιώνας - ⌘ Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Prooemium commentariorum Pindaricorum, 22, @archive.org
- Συχναί δέ καί ἀποστροφαί παρά Πινδάρῳ ἃς καί Ὃμηρος ἐν Ἰλιάδι φιλεῖ ἔτι δὲ καί στροφαὶ ἐννοιῶν, ὃ καί ποικιλίαν παραποιητικήν ἐν αὐτῷ ἐργάζεται. Εὓρηται δέ καί περιαυτολόγος ἐν πολλοῖς φιλοτιμότερον καί σκωπτικός δέ τῶν ἀντιτέχνων ὁμοίῳ λόγῳ καί ἀμφίγλωσσος δέ ἐν οὐκ ὀλίγοις
- Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, A.B. Drachmann, Scholia Vetera in Pindari Carmina, Vol. 3, Stuttgart 1997, σελ. 295
- Συχναί δέ καί ἀποστροφαί παρά Πινδάρῳ ἃς καί Ὃμηρος ἐν Ἰλιάδι φιλεῖ ἔτι δὲ καί στροφαὶ ἐννοιῶν, ὃ καί ποικιλίαν παραποιητικήν ἐν αὐτῷ ἐργάζεται. Εὓρηται δέ καί περιαυτολόγος ἐν πολλοῖς φιλοτιμότερον καί σκωπτικός δέ τῶν ἀντιτέχνων ὁμοίῳ λόγῳ καί ἀμφίγλωσσος δέ ἐν οὐκ ὀλίγοις
Συγγενικά
επεξεργασίαΔείτε επίσης
επεξεργασία Πηγές
επεξεργασία
- περιαυτολόγος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)