πεντάμορφος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	πεντάμορφος	η	πεντάμορφη	το	πεντάμορφο
γενική	του	πεντάμορφου	της	πεντάμορφης	του	πεντάμορφου
αιτιατική	τον	πεντάμορφο	την	πεντάμορφη	το	πεντάμορφο
κλητική		πεντάμορφε		πεντάμορφη		πεντάμορφο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	πεντάμορφοι	οι	πεντάμορφες	τα	πεντάμορφα
γενική	των	πεντάμορφων	των	πεντάμορφων	των	πεντάμορφων
αιτιατική	τους	πεντάμορφους	τις	πεντάμορφες	τα	πεντάμορφα
κλητική		πεντάμορφοι		πεντάμορφες		πεντάμορφα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πεντάμορφος < επιτατικό πεντά- + όμορφος με αποβολή του [o] για αποφυγή της χασμωδίας. Διαφορετική σημασία έχουν η μεσαιωνική λέξη πεντάμορφος και η αρχαία πεντάμορφος (με πέντε μορφές)

Προφορά

ΔΦΑ : /penˈda.moɾ.fos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πε‐ντά‐μορ‐φος

Επίθετο

πεντάμορφος, -η, -ο

• (επιτατικό επίθετο) πολύ όμορφος

  ⮡  Η Πεντάμορφη και το Τέρας

Συνώνυμα

• πανέμορφος

Μεταφράσεις

    πεντάμορφος

γαλλικά : très beau (fr), Η Πεντάμορφη και το Τέρας : la Belle et la Bête (fr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πεντάμορφος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή πεντάμορφος. Συγχρονικά αναλύεται σε πεντά- + μορφ(ή) + -ος

Επίθετο

πεντάμορφος

• που έχει πέντε μορφές, πέντε σχήματα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πεντάμορφος	τὸ	πεντάμορφον
γενική	τοῦ/τῆς	πενταμόρφου	τοῦ	πενταμόρφου
δοτική	τῷ/τῇ	πενταμόρφῳ	τῷ	πενταμόρφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πεντάμορφον	τὸ	πεντάμορφον
κλητική ὦ!		πεντάμορφε		πεντάμορφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πεντάμορφοι	τὰ	πεντάμορφᾰ
γενική	τῶν	πενταμόρφων	τῶν	πενταμόρφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	πενταμόρφοις	τοῖς	πενταμόρφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πενταμόρφους	τὰ	πεντάμορφᾰ
κλητική ὦ!		πεντάμορφοι		πεντάμορφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πενταμόρφω	τὼ	πενταμόρφω
γεν-δοτ	τοῖν	πενταμόρφοιν	τοῖν	πενταμόρφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πεντάμορφος < πεντά- + -μορφος (αρχαία ελληνική μορφή)

Επίθετο

πεντάμορφος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που έχει πέντε μορφές, πέντε σχήματα

  πεντάμορφος μορφή

Συνώνυμα

• πεντάσχημος

Πηγές

• πεντάμορφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.