ξυνός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ξυνός	η	ξυνή	το	ξυνό
γενική	του	ξυνού	της	ξυνής	του	ξυνού
αιτιατική	τον	ξυνό	την	ξυνή	το	ξυνό
κλητική		ξυνέ		ξυνή		ξυνό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ξυνοί	οι	ξυνές	τα	ξυνά
γενική	των	ξυνών	των	ξυνών	των	ξυνών
αιτιατική	τους	ξυνούς	τις	ξυνές	τα	ξυνά
κλητική		ξυνοί		ξυνές		ξυνά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ξυνός < ξινός (με παρετυμολόγηση από το οξύς)

Επίθετο

ξυνός

• παρωχημένη γραφή του ξινός

  ※  Γράφουν ἕνα τρανὸ μανιφέστο / τὸν Μπενάκη τὸν πᾶν φυλακή (…) καὶ τοῦ βγάζουν ξυνό τὸ ρακί. (Γεώργιος Σουρής, Ο Ρωμηός, σελ. 2, 1897)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ξυνός	ἡ	ξυνή	τὸ	ξυνόν
γενική	τοῦ	ξυνοῦ	τῆς	ξυνῆς	τοῦ	ξυνοῦ
δοτική	τῷ	ξυνῷ	τῇ	ξυνῇ	τῷ	ξυνῷ
αιτιατική	τὸν	ξυνόν	τὴν	ξυνήν	τὸ	ξυνόν
κλητική ὦ!		ξυνέ		ξυνή		ξυνόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ξυνοί	αἱ	ξυναί	τὰ	ξυνᾰ́
γενική	τῶν	ξυνῶν	τῶν	ξυνῶν	τῶν	ξυνῶν
δοτική	τοῖς	ξυνοῖς	ταῖς	ξυναῖς	τοῖς	ξυνοῖς
αιτιατική	τοὺς	ξυνούς	τὰς	ξυνᾱ́ς	τὰ	ξυνᾰ́
κλητική ὦ!		ξυνοί		ξυναί		ξυνᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ξυνώ	τὼ	ξυνᾱ́	τὼ	ξυνώ
γεν-δοτ	τοῖν	ξυνοῖν	τοῖν	ξυναῖν	τοῖν	ξυνοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ξυνός < ξύν + -ος

Επίθετο

ξυνός, -ή, -όν

1. ιωνικός τύπος του κοινός: κοινός, δημόσιος
2. που αφορά το κοινό καλό ή γίνεται γι' αυτό
3. ίδιος
4. σύμμαχος

Εκφράσεις

• ξυνά λέγω: μιλάω για το γενικό συμφέρον

Συγγενικά

• ξυνῇ / ξυνά: από κοινού, μαζί

Πηγές

• ξυνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ξυνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.