κοινό

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ciˈno/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κοι‐νό

ομόηχο: κινώ

τονικό παρώνυμο: κείνο

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	το	κοινό
γενική	του	κοινού
αιτιατική	το	κοινό
κλητική		κοινό
Κατηγορία όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κοινό < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο για την αρχαία ελληνική κοινός, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική public

Ουσιαστικό

κοινό ουδέτερο, μόνο στον ενικό

1. η μεγάλη μάζα του πληθυσμού, σύνολο ανθρώπων οι οποίοι συνδέονται με χαλαρούς και άτυπους κοινωνικούς δεσμούς, σαφείς όμως ως προς τα ενδιαφέροντα και τους ευρύτερους προσανατολισμούς

   ⮡  απαγορεύεται η είσοδος στο κοινό

2. σύνολο ανθρώπων που μετέχουν σε μια κοινωνική ή άλλη δραστηριότητα ή παρακολουθούν ως αναγνώστες, ακροατές, θεατές ή επισκέπτες μια καλλιτεχνική, επιστημονική, αθλητική ή άλλη εκδήλωση

   ⮡  περιοδικό με μεγάλο αναγνωστικό κοινό

Δείτε επίσης

• ακροατήριο, ακροατές

Μεταφράσεις

    κοινό

αγγλικά : public (en), audience (en) γαλλικά : public (fr) ισπανικά : público (es)

Ετυμολογία 2

κοινό: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

κοινό

• (αρσενικό) αιτιατική ενικού του κοινός
• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του κοινός