κτείς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κτεν-
ονομαστική	ὁ	κτείς	οἱ	κτένες
γενική	τοῦ	κτενός	τῶν	κτενῶν
δοτική	τῷ	κτενῐ́	τοῖς	κτεσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	κτένᾰ	τοὺς	κτένᾰς
κλητική ὦ!		κτείς		κτένες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κτένε
γεν-δοτ	τοῖν		κτενοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτείς' όπως «κτείς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κτείς < *(π)κτ-εν-ς με σίγηση του αρχικού π, καθώς στα ελληνικά δεν υπάρχει σύμπλεγμ πκτ, με αντέκταση του *-ενς > εις < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα peḱ- (μηδενισμένη βαθμίδα, σημασία: μαδάω, τραβάω βίαια), όπως στο ρήμα πέκω. Συγγενή: λατινική pecten (χτενίζω) → δείτε και τη λέξη pecto

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: κτένα ⇒ νέα ελληνικά: χτένα

Ουσιαστικό

κτείς αρσενικό

• (κομμωτική) η χτένα

Παράγωγες λέξεις

 ετυμολογικό πεδίο 
κτεν- κτείς 

• ἀκτένιστος
• διακτενίζω
• ἐπικτένιον
• κατακτενισμός
• κατακτενίζω
• κατάκτενος
• κτενίζω
• κτένιον (ελληνιστική κοινή, απ' όπου χτένι)
• κτενίον
• κτενιοποιός
• κτενισμός
• κτενιστής
• κτενιστικός
• κτενιστός
• κτενοειδής
• κτενοποιός
• κτενοπώλης
• κτενώδης
• κτενωτός
• πεντέκτενος
• προκτενίξω

Πηγές

• κτείς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κτείς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.