κοπετός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κοπετός	οι	κοπετοί
γενική	του	κοπετού	των	κοπετών
αιτιατική	τον	κοπετό	τους	κοπετούς
κλητική		κοπετέ		κοπετοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοπετός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κοπετός

Προφορά

ΔΦΑ : /ko.peˈtos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐πε‐τός

Ουσιαστικό

κοπετός αρσενικό

• οδυρμός, ο θρήνος κάποιου που κλαίει χτυπώντας με τα χέρια το στήθος του

  ※  […] ανήλθεν εις τους οφθαλμούς η πλημμύρα της λύπης μου, και με κατέλαβε θρήνος και κοπετός, και έχυσα πύρινα δάκρυα. (Δημήτριος Βικέλας, Λουκής Λάρας, 1879)

  ※  Ὁ κοπετὸς κι' ὁ μόχθος τοὺς ἔγινε συνήθεια,

  παχαίνουν κοιλιόδουλοι,

  καὶ σέρνουν ξεμαλλιάρα στοὺς δρόμους τὴν Ἀλήθεια

  ρακένδυτοι Μπερτόδουλοι.

  (Γεώργιος Σουρής, Ο Φασουλής φιλόσοφος, Μέρος Δ', τέλος 19ου - αρχές 20 αιώνα)

Δείτε επίσης

• στηθοκόπημα

Μεταφράσεις

    κοπετός

αγγλικά : lamentation (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κοπετός	οἱ	κοπετοί
γενική	τοῦ	κοπετοῦ	τῶν	κοπετῶν
δοτική	τῷ	κοπετῷ	τοῖς	κοπετοῖς
αιτιατική	τὸν	κοπετόν	τοὺς	κοπετούς
κλητική ὦ!		κοπετέ		κοπετοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοπετώ
γεν-δοτ	τοῖν		κοπετοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοπετός < (κόπτω) κοπ- + -ετός

Ουσιαστικό

κοπετός αρσενικό

1. θόρυβος, ιδίως θρήνου, οδυρμός

   ≈ συνώνυμα: κομμός

Πηγές

• κοπετός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κοπετός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.