θρήνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θρήνος	οι	θρήνοι
γενική	του	θρήνου	των	θρήνων
αιτιατική	τον	θρήνο	τους	θρήνους
κλητική		θρήνε		θρήνοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θρήνος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θρῆνος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈθɾi.nos/

Ουσιαστικό

θρήνος αρσενικό

1. κλάμα έντονο και παρατεταμένο

   ※  Όταν μαθεύτηκε στη χώρα η επιστροφή του Σαμουήλ και η καταστροφή του στρατού του, η χαρά της παραμονής μεταστράφηκε σε θρήνο. (Πηνελόπη Δέλτα, Για την πατρίδα)

2. (λογοτεχνία, μουσική) έργο έμμετρος (συχνά μελοποιημένο) που εκφράζει θλίψη για ένα σημαντικό γεγονός ιστορικό ή προσωπικό

   ↪ λαϊκοί θρήνοι (μοιρολόγια

   ↪ ο Θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως ποίημα που θρηνεί για την άλωση της Πόλης

Συνώνυμα

• κλαυθμός και οδυρμός

Συγγενικές λέξεις

• αθρήνητος
• αξιοθρήνητος
• θρηνητικός
• θρηνολογία
• θρηνολογώ
• θρηνώ
• θρηνώδης
• θρηνωδία

Μεταφράσεις

    θρήνος

γαλλικά : complainte (fr), lamentation (fr)