κλῆσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κλῆσῐς	αἱ	κλήσεις
γενική	τῆς	κλήσεως	τῶν	κλήσεων
δοτική	τῇ	κλήσει	ταῖς	κλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κλῆσῐν	τὰς	κλήσεις
κλητική ὦ!		κλῆσῐ		κλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		κλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλῆσις < θέμα κλη-, μεταπτωτική βαθμίδα για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *kelh₁- (φωνάζω, καλώ), απ' όπου και το καλέω / καλῶ + -σις

Ουσιαστικό

κλῆσις-εως θηλυκό

1. (νομικός όρος) η κλήτευση στο δικαστήριο, συνήθως για κατηγορούμενο, άρα και η κατηγορία
2. η πρόσκληση, το κάλεσμα σε μια γιορτή
3. η επίκληση προς ανώτερη δύναμη
4. η κλήση σε βοήθεια
5. το μεταφυσικό κάλεσμα, το κάλεσμα κάποιας ανώτερης δύναμης
6. η ονομασία, τρόπος που καλούμε κάποιον
7. (γραμματική) ο τρόπος που καλούνται τα ονόματα, αν καλούνται ως αρσενικά ή θηλυκά, αλλά και οι πλάγιες πτώσεις

   ⮡  ἔχειν θηλείας ἢ ἄρρενος κλῆσιν

   σημείωση: διαφορετικό από το κλίσις (η κλίση, πώς κλίνεται)

Σημειώσεις

• Διαφορετικό το κλῇσις: κλείσιμο (< κλείω)
• → δείτε τον όρο  κλητική πτώση

Συγγενικά

με θέμα κλη-σ-

• ἀνεγκλησία
• ἐγκλησία
• ἐκκλησία & συγγενικά
• προκλησία
• πρωτοκλήσια (ουδέτερο, πληθυντικός)

με θέμα κλη-τ- → δείτε τη λέξη κλητός
με θέμα κλη-, → δείτε τη λέξη καλέω όπως και για το θέμα καλ-

Σύνθετα

• ἀνάκλησις
• ἀντίκλησις
• ἀντιπαράκλησις
• ἀντιπρόκλησις
• ἀπόκλησις
• ἔγκλησις
• εἴσκλησις
• ἔκκλησις
• ἐπανάκλησις
• ἐπίκλησις
• κατάκλησις
• μετάκλησις
• παράκλησις
• περίκλησις
• πρόκλησις
• πρόσκλησις
• σύγκλησις

Διαφορετικής αρχής το ἀπόσκλησις (< ἀποσκέλλω), το ἔκλησις (< ἐκλανθάνω).

Πηγές

• κλῆσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλῆσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.