πρόσκλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόσκλησῐς	αἱ	προσκλήσεις
γενική	τῆς	προσκλήσεως	τῶν	προσκλήσεων
δοτική	τῇ	προσκλήσει	ταῖς	προσκλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόσκλησῐν	τὰς	προσκλήσεις
κλητική ὦ!		πρόσκλησῐ		προσκλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσκλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσκλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσκλησις < → λείπει η ετυμολογία

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πρόσκληση (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

πρόσκλησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• {ετ|νομ|grc-koi}} κλήτευση σε δικαστήριο

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πρόσκλησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόσκλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.