παράκλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παράκλησῐς	αἱ	παρακλήσεις
γενική	τῆς	παρακλήσεως	τῶν	παρακλήσεων
δοτική	τῇ	παρακλήσει	ταῖς	παρακλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παράκλησῐν	τὰς	παρακλήσεις
κλητική ὦ!		παράκλησῐ		παρακλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρακλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρακλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παράκλησις < παρακαλέω / παρακαλῶ, παρακλη- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρό- + κλῆσις.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: παράκληση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

παράκλησις θηλυκό

• το κάλεσμα για (ή σε) βοήθεια

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παρακαλέω, παρά και καλέω

Πηγές

• παράκλησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παράκλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.