ἔκλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἔκλησῐς	αἱ	ἐκλήσεις
γενική	τῆς	ἐκλήσεως	τῶν	ἐκλήσεων
δοτική	τῇ	ἐκλήσει	ταῖς	ἐκλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἔκλησῐν	τὰς	ἐκλήσεις
κλητική ὦ!		ἔκλησῐ		ἐκλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐκλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἐκλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἔκλησις < ἔκ- + λῆσις (<ἐκλανθάνω)

Ουσιαστικό

ἔκλησις, -εως θηλυκό

• συγχώρεση, λήθη, απόλυτη λησμονιά

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 24 (ω. Σπονδαί.), στίχ. 485 (484-486)

  ἡμεῖς δ᾽ αὖ παίδων τε κασιγνήτων τε φόνοιο | ἔκλησιν θέωμεν· τοὶ δ᾽ ἀλλήλους φιλεόντων | ὡς τὸ πάρος, πλοῦτος δὲ καὶ εἰρήνη ἅλις ἔστω.»

  Εμείς για τα παιδιά τους και τα σκοτωμένα αδέλφια τους | προτείνουμε τη λήθη· όπως και πριν, έτσι και πάλι | να φιλιώσουν μεταξύ τους, ας γίνει ειρήνη, με περίσσια πλούτη.»

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Συνώνυμα

• λάθα
• λήθη
• λῆσις
• λῆστις

Συγγενικά

• ἐπίλασις
• ἐπίλησις
• → και δείτε τη λέξη λανθάνω

Πηγές

• ἔκλησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔκλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.