καλαμπαλίκι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	καλαμπαλίκι	τα	καλαμπαλίκια
γενική		—		—
αιτιατική	το	καλαμπαλίκι	τα	καλαμπαλίκια
κλητική		καλαμπαλίκι		καλαμπαλίκια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καλαμπαλίκι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική καλαμπαλίκι < οθωμανική τουρκική قالابالق (συνωστισμός, > τουρκική kalabalık) < θέμα από την αραβική غَلَبَة (γalaba, ?)^{→ λείπει η μετάφραση} (< ρίζα غ ل ب‎ (ḡ-l-b)) + ـلق (-lık)

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.la.baˈli.ci/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐λα‐μπα‐λί‐κι

Ουσιαστικό

καλαμπαλίκι ουδέτερο (συχνά στον πληθυντικό)

1. θόρυβος που προκαλείται από το συγκεντρωμένο πλήθος

   ≈ συνώνυμα: οχλαγωγία, οχλοβοή, φασαρία, χάβρα

2. (αργκό) το αρχίδι, ο όρχις
3. (στον πληθυντικό) → δείτε καλαμπαλίκια
   1. σωρός ευτελών αντικειμένων

      ≈ συνώνυμα: συμπράγκαλα, τσουμπλέκια

   2. όρχεις

      ≈ συνώνυμα: αχαμνά, αμελέτητα, μαλακά

4. πρώιμη νεοελληνική πλήθος, → δείτε το μεσαιωνικό καλαμπαλίκι

Άλλες μορφές

• (ιδιωματικό: Κρήτη) χαλαμπαλίκι, χαλαμπαλίκια και ο τύπος καλαπαλούκι

Δείτε επίσης

• Καλαμπαλίκης (επώνυμο)

Μεταφράσεις

    καλαμπαλίκι

→ δείτε τις λέξεις τσουμπλέκι, τσουμπλέκια, αρχίδι και αρχίδια

Πηγές

• καλαμπαλίκι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 
• Ορφανός, Βασίλης (2020) Τουρκικά δάνεια στα Ελληνικά της Κρήτης, Propylaeum, Heidelberg University Library 2020 (DOI), download.σελ.1-405.pdf, 1η έκδοση:2014

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καλαμπαλίκι < (άμεσο δάνειο) οθωμανική τουρκική قالابالق (συνωστισμός) → και δείτε περισσότερα στο νεοελληνικό καλαμπαλίκι

Ουσιαστικό

καλαμπαλίκι ουδέτερο

1. πλήθος
2. (όψιμη μεσαιωνική, στον Somavera) η σύγχυση

Πηγές

• καλαμπαλίκι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].