εριστικός

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	εριστικός	εριστική	εριστικό
γενική	εριστικού	εριστικής	εριστικού
αιτιατική	εριστικό	εριστική	εριστικό
κλητική	εριστικέ	εριστική	εριστικό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	εριστικοί	εριστικές	εριστικά
γενική	εριστικών	εριστικών	εριστικών
αιτιατική	εριστικούς	εριστικές	εριστικά
κλητική	εριστικοί	εριστικές	εριστικά

Ετυμολογία

εριστικός < (λόγιο) αρχαία ελληνική ἐριστικός < ἐριστής + -ικός < ἐρίζω

Προφορά

ΔΦΑ : /ɛ.ɾi.stiˈkɔs/

συλλαβισμός : ε‐ρι‐στι‐κός

ομόηχο: ερειστικός

Επίθετο

εριστικός, -ή, -ό

1. (για πρόσωπα) που αγαπά να ερίζει, που με τη στάση του αυξάνει την ένταση σε μια διαφωνία, που συνηθίζει να προκαλεί ή να συντηρεί έριδες, ο φιλόνικος
2. (για στάσεις, συμπεριφορές) που αυξάνει την ένταση σε μια διαφωνία, που προκαλεί ή συντηρεί έριδες

   εριστικός διάλογος: είδος διαλόγου που γίνεται με σκοπό την αντιπαράθεση αυτή καθ' αυτήν

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη έριδα

Δείτε επίσης

• Εριστικοί (οι φιλόσοφοι της Μεγαρικής σχολής)

Μεταφράσεις

    εριστικός

αγγλικά : combative (en), quarrelsome (en), eristic (en), disputatious (en) γαλλικά : éristique (fr)