εντόπιος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	εντόπιος	η	εντόπια	το	εντόπιο
γενική	του	εντόπιου	της	εντόπιας	του	εντόπιου
αιτιατική	τον	εντόπιο	την	εντόπια	το	εντόπιο
κλητική		εντόπιε		εντόπια		εντόπιο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	εντόπιοι	οι	εντόπιες	τα	εντόπια
γενική	των	εντόπιων	των	εντόπιων	των	εντόπιων
αιτιατική	τους	εντόπιους	τις	εντόπιες	τα	εντόπια
κλητική		εντόπιοι		εντόπιες		εντόπια
ομάδα 'ωραίος', Κατηγορία όπως «θαυμάσιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εντόπιος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐντόπιος (εγχώριος, τοπικός). Μορφολογικά αναλύεται σε εν- + τόπ(ος) + -ιος. Συγκρίνετε με το κληρονομημένο ντόπιος.

Προφορά

ΔΦΑ : /enˈdo.pi.os/ συγκρίνετε με το ντόπιος

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐ντό‐πι‐ος

παλιότερος συλλαβισμός : εν‐τό‐πι‐ος

Επίθετο

εντόπιος, -α, -ο

• (λόγιο) που κατάγεται ή προέρχεται από την ίδια πόλη, περιοχή ή και το ίδιο μέρος

  ※  Πώς διακρίνεται κάτι εντόπιο και ιθαγενές από κάτι αλλότριο και οθνείο;

  Κωνσταντίνος Χριστόπουλος, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, 2021 Ο εθνοκεντρικός λόγος στη νεοελληνική τέχνη: το έθνος ως εργαλείο ανάλυσης της τέχνης στη μεταπολεμική Ελλάδα [1]

Συνώνυμα

• για πρόσωπα: γηγενής, αυτόχθονας, ντόπιος
• εγχώριος, ντόπιος

Συγγενικά

• ανεντόπιστος
• εντοπίζω & συγγενικά
• εντοπιότητα
• εντοπισμένος
• εντόπιση
• εντοπίσιμος
• εντοπισμός & σύνθετα
• εντοπιστής
• εντοπιστικά (επίρρημα)
• εντοπιστικός
• εντοπίως

→ και δείτε τις λέξεις ντόπιος, εν και τόπος

Μεταφράσεις

    εντόπιος