ἐντόπιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐντόπιος	τὸ	ἐντόπιον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐντοπίου	τοῦ	ἐντοπίου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐντοπίῳ	τῷ	ἐντοπίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐντόπιον	τὸ	ἐντόπιον
κλητική ὦ!		ἐντόπιε		ἐντόπιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐντόπιοι	τὰ	ἐντόπιᾰ
γενική	τῶν	ἐντοπίων	τῶν	ἐντοπίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐντοπίοις	τοῖς	ἐντοπίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐντοπίους	τὰ	ἐντόπιᾰ
κλητική ὦ!		ἐντόπιοι		ἐντόπιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐντοπίω	τὼ	ἐντοπίω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐντοπίοιν	τοῖν	ἐντοπίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐντόπιος < ἐν- + τόπ(ος) + -ιος

Επίθετο

ἐντόπιος, -ος, -ον

• τοπικός, εγχώριος
  1. ἐντόπιος πόλεμος: εμφύλιος πόλεμος
  2. (και ως ουσιαστικό) ντόπιος
  3. (ιατρική) τοπικός, εντοπισμένος σε ένα σημείο

Παράγωγα

• ἐντόπιοι (πληθυντικός)

Συγγενικά

• ἔντοπος
• → δείτε τις λέξεις ἐν και τόπος

Πηγές

• ἐντόπιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.