διαγραφή

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαγραφή	οι	διαγραφές
γενική	της	διαγραφής	των	διαγραφών
αιτιατική	τη	διαγραφή	τις	διαγραφές
κλητική		διαγραφή		διαγραφές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαγραφή < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διαγραφή (αρχαία σημασία: διάγραμμα). Μορφολογικά, δια- + γραφή

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯a.ɣɾaˈfi/ και /ðʝa.ɣɾaˈfi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐γρα‐φή

τονικό παρώνυμο: διαγράφει

Ουσιαστικό

διαγραφή θηλυκό

1. η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του διαγράφω
   1. το σβήσιμο
   2. η χάραξη οριζόντιας γραμμής πάνω σε λέξεις κειμένου
   3. η αφαίρεση από κατάλογο, λίστα

Πολυλεκτικοί όροι

• διαδοχική διαγραφή ή εξαρτημένη διαγραφή
• περιορισμός διαγραφής

Μεταφράσεις

    διαγραφή

αγγλικά : deletion (en), erasure (en), expulsion (en) γαλλικά : radiation (fr), suppression (fr) γερμανικά : Streichung (de), Löschung (de)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαγραφή	αἱ	διαγραφαί
γενική	τῆς	διαγραφῆς	τῶν	διαγραφῶν
δοτική	τῇ	διαγραφῇ	ταῖς	διαγραφαῖς
αιτιατική	τὴν	διαγραφήν	τὰς	διαγραφᾱ́ς
κλητική ὦ!		διαγραφή		διαγραφαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαγραφᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		διαγραφαῖν
1η κλίση, Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαγραφή < διαγράφω

Ουσιαστικό

διαγραφή θηλυκό

1. το διάγραμμα, η αναπαράσταση αντικειμένου με γραμμές
2. διάταγμα
3. (ελληνιστική σημασία) η διαγραφή, το σβήσιμο

Πηγές

• «διαγραφή» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «διαγραφή» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.