γενναῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	γενναῖος	ἡ	γενναίᾱ & γενναῖος	τὸ	γενναῖον
γενική	τοῦ	γενναίου	τῆς	γενναίᾱς & γενναίου	τοῦ	γενναίου
δοτική	τῷ	γενναίῳ	τῇ	γενναίᾳ & γενναίῳ	τῷ	γενναίῳ
αιτιατική	τὸν	γενναῖον	τὴν	γενναίᾱν & γενναῖον	τὸ	γενναῖον
κλητική ὦ!		γενναῖε		γενναίᾱ & γενναῖε		γενναῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	γενναῖοι	αἱ	γενναῖαι & γενναῖοι	τὰ	γενναῖᾰ
γενική	τῶν	γενναίων	τῶν	γενναίων & γενναίων	τῶν	γενναίων
δοτική	τοῖς	γενναίοις	ταῖς	γενναίαις & γενναίοις	τοῖς	γενναίοις
αιτιατική	τοὺς	γενναίους	τὰς	γενναίᾱς & γενναίους	τὰ	γενναῖᾰ
κλητική ὦ!		γενναῖοι		γενναῖαι & γενναῖοι		γενναῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	γενναίω	τὼ	γενναίᾱ & γενναίω	τὼ	γενναίω
γεν-δοτ	τοῖν	γενναίοιν	τοῖν	γενναίαιν & γενναίοιν	τοῖν	γενναίοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'δίκαιος' όπως «γυναικεῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

γενναῖος < γέννα (γένος, προέλευση) + -ιος. Συγγενή ομόρριζα: → δείτε τη λέξη γένος, γίγνομαι και γόνος

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: γενναίος

Επίθετο

γενναῖος, -α, -ον & -ος, -ος, -ον

1. ευγενικής καταγωγής, από καλή, πλούσια γενιά αριστοκρατών

   ≠ αντώνυμα: ἀγεννής

2. (για ζώα) καλοθρεμμένος
3. (για πράγματα) εξαιρετικός
4. υψηλόφρων

   ≠ αντώνυμα: ἀγεννής

5. έντονος, μεγάλος, δυνατός (όπως για σεισμό)

Συγγενικά

με γενναι(ο)-

• γενναιάζω
• γενναΐζομαι
• γενναιοζωία
• γενναιοπρεπής
• γενναιοπρεπῶς
• Γενναῖος
• γενναιότης
• γενναιόφρων
• γενναίως
• φιλογενναῖος

→ και δείτε τη λέξη γεννάω με γενν-, & ομόρριζα γεν- γένος, γον- γόνος & γίγνομαι, γνήσιος

Πηγές

• γενναῖος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γενναῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.