γενναιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	γενναιότης	αἱ	γενναιότητες
γενική	τῆς	γενναιότητος	τῶν	γενναιοτήτων
δοτική	τῇ	γενναιότητῐ	ταῖς	γενναιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	γενναιότητᾰ	τὰς	γενναιότητᾰς
κλητική ὦ!		γενναιότης		γενναιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γενναιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		γενναιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γενναιότης < γενναῖο(ς) + -της

Ουσιαστικό

γενναιότης, -ητος θηλυκό

1. ευγένεια πνεύματος, καταγωγής
2. γονιμότητα, ευφορία του εδάφους
3. (ελληνιστική σημασία) η γενναιότητα

   ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: γενναιότητα

Πηγές

• γενναιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γενναιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.