ανταπαίτηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ανταπαίτηση	οι	ανταπαιτήσεις
γενική	της	ανταπαίτησης*	των	ανταπαιτήσεων
αιτιατική	την	ανταπαίτηση	τις	ανταπαιτήσεις
κλητική		ανταπαίτηση		ανταπαιτήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ανταπαιτήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανταπαίτηση < 'καθαρεύουσα' ἀνταπαίτη(σις) + -ση < ανταπαιτώ + -σις < (ελληνιστική κοινή) ἀνταπαιτέω / ἀνταπαιτῶ < αρχαία ελληνική ἀντί + ἀπαιτέω / ἀπαιτῶ < αἰτέω / αἰτῶ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂eiti

Προφορά

ΔΦΑ : /an.daˈpe.ti.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐ντα‐παί‐τη‐ση

Ουσιαστικό

ανταπαίτηση θηλυκό

1. (λόγιο) η προβολή κάποιας απαίτησης σαν αντίδραση / απάντηση σε απαίτηση άλλου
2. (νομικός όρος) ανταγωγή
3. (λόγιο) συμψηφισμός

Συγγενικά

• ανταπαιτητής
• ανταπαιτώ

→ και δείτε τις λέξεις αντί, απαίτηση και αιτώ

Μεταφράσεις

    ανταπαίτηση

αγγλικά : counterclaim (en) γερμανικά : Gegenforderung (de)