έκπληκτος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	έκπληκτος	έκπληκτη	έκπληκτο
γενική	έκπληκτου	έκπληκτης	έκπληκτου
αιτιατική	έκπληκτο	έκπληκτη	έκπληκτο
κλητική	έκπληκτε	έκπληκτη	έκπληκτο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	έκπληκτοι	έκπληκτες	έκπληκτα
γενική	έκπληκτων	έκπληκτων	έκπληκτων
αιτιατική	έκπληκτους	έκπληκτες	έκπληκτα
κλητική	έκπληκτοι	έκπληκτες	έκπληκτα

Ετυμολογία

έκπληκτος < (λόγιο) ελληνιστική κοινή ἔκπληκτος < ἐκπλήσσω / ἐκπλήττω < ἐκ- (έκ-) + πλήττω / πλήσσω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈɛk.pli.ktɔs/

συλλαβισμός : έκ‐πλη‐κτος

Επίθετο

έκπληκτος, -η, -ο

• που ξαφνιάζεται, που νιώθει έκπληξη

  την είδα έκπληκτος να σηκώνει το πιστόλι εναντίον μου

Συγγενικές λέξεις

• εκπληκτικός
• έκπληξη

Συνώνυμα

• έκθαμβος
• εμβρόντητος

Μεταφράσεις

    έκπληκτος

αγγλικά : surprised (en), astonished (en), gobsmacked (en), astounded (en), stunned (en) γαλλικά : étonné (fr)

πορτογαλικά : espantado (pt)