-έσα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	-έσα	οι	-έσες
γενική	της	-έσας	των	(-εσών)
αιτιατική	τη(ν)	-έσα	τις	-έσες
κλητική		-έσα		-έσες
Κατηγορία όπως «νότα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-έσα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική -έσα, τύπος του -έσσα < ιταλική -essa λατινική -issa αρχαία ελληνική -ισσα

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈe.sa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : -έ‐σα

Επίθημα

-έσα θηλυκό

• επίθημα για το σχηματισμό θηλυκών ουσιαστικών από αρσενικά που δηλώνουν
  1. τίτλο ευγενείας

     κόντες > κοντέσα

  2. (λαϊκότροπο) επάγγελμα

     γιατρός > γιατρέσα

     ≈ συνώνυμα: -ισσα

  3. (προφορικό, σκωπτικό) επάγγελμα ή τη σύζυγο κάποιου μ' αυτό το επάγγελμα

     δήμαρχος > δημαρχέσα

Παράγωγα

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -έσα στο Βικιλεξικό

Δείτε επίσης

• -εσσα (κατάληξη θηλυκών επιθέτων)

Μεταφράσεις

    καταλήξεις θηλυκών από το issa, -ισσα

αγγλικά : -ess (en) γαλλικά : -esse (fr)

Πηγές

• -έσα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

-έσα (αντιδάνειο): τύπος του -έσσα < ιταλική -essa < λατινική -issa αρχαία ελληνική -ισσα

Επίθημα

-έσα ή -έσσα θηλυκό

• άλλη γραφή του -έσσα: κατάληξη ή επίθημα για το σχηματισμό θηλυκών ουσιαστικών από αρσενικά, που δηλώνουν τίτλο ευγενείας ή ευγενική καταγωγή, για αρχόντισσα γυναίκα

  κουρτέσης > κουρτέσα με κατάληξη -έσα

  δούξ, δούκας > δουκέσσα

Παράγωγα

• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με επίθημα -έσα στο Βικιλεξικό
• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με επίθημα -έσσα στο Βικιλεξικό

Πηγές

• -έσα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας