ώθηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ώθηση	οι	ωθήσεις
γενική	της	ώθησης*	των	ωθήσεων
αιτιατική	την	ώθηση	τις	ωθήσεις
κλητική		ώθηση		ωθήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ωθήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ώθηση < (ελληνιστική κοινή) ὤθησις < αρχαία ελληνική ὠθέω / ὠθῶ

ώθηση θηλυκό

το σπρώξιμο, η πράξη του ωθώ
(μεταφ.) η παρακίνηση, το κίνητρο
(φυσική) το διανυσματικό μέγεθος που ισούται με το γινόμενο της δύναμης επί τον χρόνο που αυτή ασκείται· έχει τις ίδιες μονάδες μέτρησης με την ορμή