τριγενής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	τριγενής	η	τριγενής	το	τριγενές
γενική	του	τριγενούς*	της	τριγενούς	του	τριγενούς
αιτιατική	τον	τριγενή	την	τριγενή	το	τριγενές
κλητική		τριγενή(ς)		τριγενής		τριγενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	τριγενείς	οι	τριγενείς	τα	τριγενή
γενική	των	τριγενών	των	τριγενών	των	τριγενών
αιτιατική	τους	τριγενείς	τις	τριγενείς	τα	τριγενή
κλητική		τριγενείς		τριγενείς		τριγενή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τριγενής < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή τριγενής < αρχαία ελληνική σημασία: «τριών περιόδων» (για τις φάσης ζωής εντόμου). Μορφολογικά αναλύεται σε τρι- + -γενής

Προφορά

ΔΦΑ : /tɾi.ʝeˈnis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τρι‐γε‐νής

Επίθετο

τριγενής, -ης, -ες

• (γραμματική) που έχει και τα τρία γραμματικά γένη: (αρσενικό, θηλυκό και ουδέτερο)

  ⮡  Το «καλός» είναι τριγενές τρικατάληκτο επίθετο. Το «τριγενής» είναι τριγενές δικατάληκτο επίθετο. Το «μιγάς» είναι διγενές μονοκατάληκτο επίθετο. Το αρχαίο «Ἑλληνίς» είναι μονογενές μονοκατάληκτο επίθετο, ή θηλυκό ουσιαστικό.

Δείτε επίσης

• διγενής
• μονογενής

Μεταφράσεις

    τριγενής

Πηγές

• τριγενής - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• τριγενής - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	τριγενής	τὸ	τριγενές
γενική	τοῦ/τῆς	τριγενοῦς	τοῦ	τριγενοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	τριγενεῖ	τῷ	τριγενεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	τριγενῆ	τὸ	τριγενές
κλητική ὦ!		τριγενές		τριγενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	τριγενεῖς	τὰ	τριγενῆ
γενική	τῶν	τριγενῶν	τῶν	τριγενῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	τριγενέσῐ(ν)	τοῖς	τριγενέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	τριγενεῖς	τὰ	τριγενῆ
κλητική ὦ!		τριγενεῖς		τριγενῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	τριγενεῖ	τὼ	τριγενεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	τριγενοῖν	τοῖν	τριγενοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τριγενής < τρι- + -γενής

Επίθετο

τριγενής, -ής, -ές

1. (εντομολογία) τριών «γεννήσεων» ή φάσεων (για τις περιόδους ζωής εντόμου)
2. (ελληνιστική σημασία) που έχει τρία γένη

   ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: τριγενής

Πηγές

• τριγενής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.