σύμφυρση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύμφυρση	οι	συμφύρσεις
γενική	της	σύμφυρσης & συμφύρσεως*	των	συμφύρσεων
αιτιατική	τη	σύμφυρση	τις	συμφύρσεις
κλητική		σύμφυρση		συμφύρσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύμφυρση < ελληνιστική κοινή σύμφυρσις < αρχαία ελληνική συμφύρω < σύν + φύρω (2. (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική contamination)

Ουσιαστικό

σύμφυρση θηλυκό

1. η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του συμφύρω, η άτακτης ανάμειξης στοιχείων χωρίς ουσιαστική σύνδεση

   ≈ συνώνυμα: ανακάτεμα, ανακάτωμα, ανάμειξη, κυκεώνας, σύμμειξη, συνύπαρξη, συνονθύλευμα

2. (γραμματική) το γραμματικό φαινόμενο ή το σχήμα λόγου κατά το οποίο δύο συντάξεις αναμειγνύονται δημιουργώντας μια υβριδική

Συνώνυμα

• σύμφυρμα
• συμφυρμός

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη συμφύρω

Δείτε επίσης

Όροι γλωσσολογίας:

• συναρπαγή
• συμφυρμός

Μεταφράσεις

    ανάμειξη

αγγλικά : aggregate (en), commixture (en)

    γλωσσικό φαινόμενο

αγγλικά : contamination (en) γαλλικά : contamination (fr)