σύμφυρση
Δείτε επίσης : Ελληνικά (el)Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | σύμφυρση | οι | συμφύρσεις |
| γενική | της | σύμφυρσης* | των | συμφύρσεων |
| αιτιατική | τη | σύμφυρση | τις | συμφύρσεις |
| κλητική | σύμφυρση | συμφύρσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος, συμφύρσεως | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- σύμφυρση < (ελληνιστική κοινή) σύμφυρσις < αρχαία ελληνική συμφύρω < σύν + φύρω (2. σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική contamination)
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
σύμφυρση θηλυκό
- η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του συμφύρω, η άτακτης ανάμειξης στοιχείων χωρίς ουσιαστική σύνδεση
- (γραμματική) το γραμματικό φαινόμενο ή το σχήμα λόγου κατά το οποίο δύο συντάξεις[1][2] αναμειγνύονται δημιουργώντας μια υβριδική
- ↪ ο Γιωρίκας με τον Κωστίκα πίνουν, μπεκροπίνουν, σιγοτραγοδούν
ΣυνώνυμαΕπεξεργασία
Επεξεργασία
- → δείτε τη λέξη συμφύρω
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
Όροι γλωσσολογίας:
ΜεταφράσειςΕπεξεργασία
ανάμειξη
γλωσσικό φαινόμενο
ΑναφορέςΕπεξεργασία
- ↑ «σύμφυρση» - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
Για ανάμειξη δύο λέξεων, δίνει το λήμμα συμφυρμός. - ↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
Για τον γλωσσολογικό όρο παραπέμπει στο λήμμα συμφυρμός, χωρίς διάκριση που να αφορά λέξεις ή σύνταξη.