συγκάτοικος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	συγκάτοικος	οι	συγκάτοικοι
γενική	του/της του	συγκατοίκου συγκάτοικου	των	συγκατοίκων
αιτιατική	τον/τη	συγκάτοικο	τους/τις τους	συγκατοίκους συγκάτοικους
κλητική		συγκάτοικε		συγκάτοικοι
Οι δεύτεροι τύποι, μόνον για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «κάτοικος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκάτοικος < ελληνιστική κοινή συγκάτοικος < αρχαία ελληνική συγκατοικέω / συγκατοικῶ. Μορφολογικά, συν (συγ-) + κάτοικος

Προφορά

ΔΦΑ : /siŋˈɡa.ti.kos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐γκά‐τοι‐κος

παλιότερος συλλαβισμός : συγ‐κά‐τοι‐κος

Ουσιαστικό

συγκάτοικος αρσενικό ή θηλυκό (θηλυκό: & (προφορικό) συγκατοίκισσα)

• που κατοικεί μαζί με κάποιον άλλο, που μοιράζονται την ίδια οικία (διαμέρισμα, σπίτι κ.λπ.), που συγκατοικεί

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συγκατοικώ, κάτοικος και οίκος

Μεταφράσεις

    συγκάτοικος

αγγλικά : roommate (en), cohabitor (en), cohabitant (en) γαλλικά : concubin (fr)(αρσενικό), concubine (fr)(θηλυκό), colocataire (fr) γερμανικά : Mitbewohner (de)