πομπή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πομπή	οι	πομπές
γενική	της	πομπής	των	πομπών
αιτιατική	την	πομπή	τις	πομπές
κλητική		πομπή		πομπές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πομπή < αρχαία ελληνική πομπή < πέμπω

Ουσιαστικό

πομπή θηλυκό

1. πολλά άτομα ή οχήματα που κινούνται αργά, σε σειρά, κυρίως σε τελετή ή άλλη εκδήλωση

   Η πομπή του Επιταφίου

   Η πομπή της κηδείας

   Η πομπή των Παναθηναίων

2. εικόνα που προσομοιάζει σε επίσημη πομπή

   Είχε απίστευτη κίνηση στο δεξί διάζωμα γιατί έκαναν έργα στο αριστερό και στο μεσαίο, πηγαίναμε ο ένας πίσω από τον άλλο σε μια ατελείωτη πομπή

3. διασυρμός, με τη μεσαιωνική έννοια (και μπομπή) : αίσχη, μια αισχρή πράξη, κάτι ντροπιαστικό που θέλει να κρύψει το άτομο

Συγγενικά

• πομπεύω
• πέμπω
• πομπός
• προπομπός
• πέμψη
• μπομπή

Σύνθετα

• αποπομπή
• εκπομπή
• παραπομπή
• νηοπομπή

Μεταφράσεις

    πομπή

αγγλικά : procession (en) γαλλικά : procession (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

πομπή < πέμπω

Ουσιαστικό

πομπή θηλυκό

1. συνοδεία
2. επίσημη συνοδεία (θρησκευτική, εορταστική, θριαμβευτική)
3. αποστολή
4. πομπώδης επίδειξη

Παράγωγα

• πομπαῖος,α,ον περισπ
• το πομπεῖον
• πομπεύω
• η πομπεία
• πομπικός,ή,όν
• πόμπιμος

Συγγενικά

• πέμπω
• πομπός
• πομπεύς, (ο προπομπός)
• πεμπτέος,α,ον
• πέμψις
• παραπέμπω