πόμπιμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

πόμπιμος < πομπεύω

Ουσιαστικό

πόμπιμος, ος, ον

1. ο πομπεύς αλλά ως επίθετο, ο συνοδός, ο οδηγός ο προπομπός
2. εκείνος που ευνοεί μια αποστολή, που τη βοηθά να φτάσει κάπου, που την υποδέχεται

   οὔτε πομπίμοις κώπαις ἐρέσσων οὔτε λαίφεσιν νεώς.