ποιμαντικός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ποιμαντικός	η	ποιμαντική	το	ποιμαντικό
γενική	του	ποιμαντικού	της	ποιμαντικής	του	ποιμαντικού
αιτιατική	τον	ποιμαντικό	την	ποιμαντική	το	ποιμαντικό
κλητική		ποιμαντικέ		ποιμαντική		ποιμαντικό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ποιμαντικοί	οι	ποιμαντικές	τα	ποιμαντικά
γενική	των	ποιμαντικών	των	ποιμαντικών	των	ποιμαντικών
αιτιατική	τους	ποιμαντικούς	τις	ποιμαντικές	τα	ποιμαντικά
κλητική		ποιμαντικοί		ποιμαντικές		ποιμαντικά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ποιμαντικός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ποιμαντικός < αρχαία ελληνική ποιμαίνω, ποιμαν + -τικός < ποιμήν

Επίθετο

ποιμαντικός, -ή, -ό

• (χριστιανισμός) συνώνυμο του ποιμαντορικός

Συγγενικά

• ποιμαντορία
• ποιμαντορική

Μεταφράσεις

    ποιμαντικός

→ δείτε τη λέξη ποιμαντορικός

Πηγές

• ποιμαντικός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ποιμαντικός	ἡ	ποιμαντική	τὸ	ποιμαντικόν
γενική	τοῦ	ποιμαντικοῦ	τῆς	ποιμαντικῆς	τοῦ	ποιμαντικοῦ
δοτική	τῷ	ποιμαντικῷ	τῇ	ποιμαντικῇ	τῷ	ποιμαντικῷ
αιτιατική	τὸν	ποιμαντικόν	τὴν	ποιμαντικήν	τὸ	ποιμαντικόν
κλητική ὦ!		ποιμαντικέ		ποιμαντική		ποιμαντικόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ποιμαντικοί	αἱ	ποιμαντικαί	τὰ	ποιμαντικᾰ́
γενική	τῶν	ποιμαντικῶν	τῶν	ποιμαντικῶν	τῶν	ποιμαντικῶν
δοτική	τοῖς	ποιμαντικοῖς	ταῖς	ποιμαντικαῖς	τοῖς	ποιμαντικοῖς
αιτιατική	τοὺς	ποιμαντικούς	τὰς	ποιμαντικᾱ́ς	τὰ	ποιμαντικᾰ́
κλητική ὦ!		ποιμαντικοί		ποιμαντικαί		ποιμαντικᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ποιμαντικώ	τὼ	ποιμαντικᾱ́	τὼ	ποιμαντικώ
γεν-δοτ	τοῖν	ποιμαντικοῖν	τοῖν	ποιμαντικαῖν	τοῖν	ποιμαντικοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ποιμαντικός (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ποιμαίνω, ποιμαν + -τικός < ποιμήν

Επίθετο

ποιμαντικός, -ή, -όν

• (ελληνιστική κοινή) ποιμενικός, που σχετίζεται με τους ποιμένες

Συγγενικά

• ποιμαντορική (εννοείται: τέχνη)

→ και δείτε τη λέξη ποιμήν

Πηγές

• ποιμαντικός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.