κορώνη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κορώνη	οι	κορώνες
γενική	της	κορώνης	των	κορωνών
αιτιατική	την	κορώνη	τις	κορώνες
κλητική		κορώνη		κορώνες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κορώνη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κορώνη

• για τον ναυτικό όρο: η ονομασία προέρχεται από τα περίτεχνα ψηλόπρυμα ιστιοφόρα του 16ου -17ου αιώνα, όπου στο σημείο αυτό έφεραν στέμματα ή θυρεούς, σημαίες, λάβαρα και μεταλλικούς φανούς)

Ουσιαστικό

κορώνη θηλυκό

1. (πτηνό, λόγιο) κουρούνα
2. (ναυτικός όρος, λόγιο) το ακραίο σημείο της πρύμης πλοίου ή σκάφους (επί του καταστρώματος ή επιστέγου)

   ⮡  φανός κορώνης

   ≈ συνώνυμα: καλκάνι

Μεταφράσεις

    (ναυτικός όρος)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κορώνη	αἱ	κορῶναι
γενική	τῆς	κορώνης	τῶν	κορωνῶν
δοτική	τῇ	κορώνῃ	ταῖς	κορώναις
αιτιατική	τὴν	κορώνην	τὰς	κορώνᾱς
κλητική ὦ!		κορώνη		κορῶναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κορώνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κορώναιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κορώνη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)ker-

Ουσιαστικό

κορώνη θηλυκό

1. (πτηνό) κουρούνα
2. (πτηνό) θαλάσσια καρακάξα
3. άσμα μετά τον υμέναιο
4. κορώνισμα

Πηγές

• κορώνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κορώνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.